Wśród francuskich dramatopisarzy drugiej połowy XX wieku Eugène Ionesco uchodzi za czołowego przedstawiciela tzw. antyteatru lub teatru absurdu. Autorka uwagę skupiła głównie na postaciach, które stają się pozbawionymi tożsamości marionetkami, poruszającymi się w groteskowym i często absurdalnym świecie. Dodatkowym atutem jest bardzo obszerny korpus.
Autor podejmuje problem ważny, związany z przemieszczaniem się, terytorialnym i społecznym, ludności wiejskiej w warunkach znacznych ograniczeń formalnych, ciążących na ludności chłopskiej w całym badanym okresie. Wpisuje migracje chłopskie w kolejne cykle życia ludzkiego, analizuje...
Książka jest odpowiedzią na pytanie, jakie są podobieństwa i różnice w programach proponowanych przez współczesne partie socjaldemokratyczne i katolicką naukę społeczną oraz dlaczego tak odmienne na pierwszy rzut oka doktryny odnalazły podobne rozwiązania dla nieznanych dotąd... więcej »
Pierwsze w literaturze polskiej opracowanie poświęcone MediaPolis w kontekście komunikowania politycznego. Będzie to pozycja interesująca dla badaczy reprezentujących różne dyscypliny naukowe mieszczące się w dziedzinie nauk społecznych i nauk humanistycznych, politologów,... więcej »